يمكن التعليق فى الروايه دى على جزئين اساسيين
الاول :هو التكنيك اللى استخدمه المؤلف من حيث تناول الموضوع من كذا وجهه نظر لكذا شخصيه و هو على الرغم من ابهاره عموما بل و اتقان المؤلف له على صعوبه نسجه ليس بالجديد ابدا فالاسلوب ده معروف عالميا سواء فى السينما او فى الروايات و انا شخصيا قريت اعمال بالاسلوب ده قبل كده منها "ساحره بورتبيلو"باولو كويلو و منها "المقهى الاسبانى"عائد خضباك و حتى "واحه الغروب"لبهاء طاهر فيها لمحه من الاسلوب ده ...لكن عموما هو اسلوب ممتع و مشوق للقارئ و مجهد و صعب للكاتب
الثانى: هو نوعيه الخطوط الدراميه و جودتها و فى هذا الموضع اقول ان المؤلف اجاد فى معظم الخطوط الدراميه و ان فى رأيى معجبنيش بعض الخطوط منها مثلا خط زوج الاخت المتشدد فى رأيى كان خط درامى غبى بل و مقحم على العمل و فج فى بعض الاحوال , ايضا خط لقمان ابو سلمى اللى اتسمى الكتاب بما حدث فيها جاء طويل بلا مبرر و مبالغ فى الرومانسيه بلا سبب واضح ....على العكس جاء الخط الدرامى لسلمى ممتاز و محبوك و ان شعرت بالالم للنهايه شبه التعيسه بدل من استخدام النهايات السيئه السعيده كالعاده
ملحوظه:لم يعجبنى الاسم ..فالاسم يوحى بانك تقرأ قصه رومانسيه مبتذله و بالفعل الروايه تستحق اسم افضل